Temat: Żegnamy negatywne emocje – ćwieczenia i techniki relaksacyjne.

Temat: Żegnamy negatywne emocje – ćwieczenia i techniki relaksacyjne.

Opracowała: mgr Katarzyna Kulawińska, psycholog

Ruch podczas zabaw, nauki czy rekreacji jest ulubioną formą zajęć dla większości z nas a głownie dzieci, ponieważ pozwala odreagować napięcia, daje możliwość radosnego i spontanicznego wyżycia się.
Ruch stymuluje rozwój fizyczny i umysłowy pobudzając aktywność psychoruchową dziecka.
Podstawowe elementy zabaw muzycznych, tanecznych, wymagających spontanicznych ruchów, mogą pomóc także osobom niepełnosprawnym w wyrażaniu bez słów tego, co się dzieje w głębi ich samych i odzyskać harmonię.

Oto zestaw ćwiczen relaksyjnych ruchowych

Ćwiczenie: „Wydychamy złe emocje”

Proszę stanąć luźno na środku. Wyobraź sobie, że jesteś balonem. Wciągaj przez nos dużo powietrza udając nadmuchany balon. Przez chwilę przytrzymuj powietrze, a następnie powoli wypuść ustami i wiotczej, jakby ktoś wypuszczał powietrze z balonu.

Ćwiczenie: „Jestem zwierzęciem”

W pantomimiczny sposób przedstaw siebie jako dowolne zwierzę. Najlepiej to ćwiczenie wykonaj z przyjaciółmi albo z rodziną – niech oni zgadują jakim zwierzęciem jesteś.

Ćwiczenie „Wymarzony pokój”

Zamknij oczy – wyobraź sobie, że znajdziesz się w pokoju z marzeń. W pokoju tym znajdują się wszystkie twoje ulubione zabawki, zwierzęta i przedmioty. Pokój pomalowany jest na takie kolory jak lubisz najbardziej. Na podłodze leży gruby, wspaniały dywan. Możesz umieścić w tym pokoju każdą rzecz, która pozwoli ci się poczuć bezpiecznie. Kiedy tylko poczujesz, że robisz się zły czy napięty możesz wejść do tego pokoju by odzyskać spokój i panowanie nad sobą. Pomyśl o kimś, na kogo jesteś bardzo zły i wyobraź sobie, że wchodzisz do pokoju, aby złość nie wymknęła się spod kontroli, byś mógł nad nią panować. Pamiętaj, że tracisz panowanie nad sobą, możesz wejść do tego pokoju, by je odzyskać.

Ćwiczenie: Relaksacja przy muzyce – wizualizacja do tekstu pt. „Obserwowanie chmur”

Poproś kogoś z domowników aby przeczytał powoli poniższy teksy, a Ty połóż się w wygodnej pozycji, zamknęły oczy i posłuchaj:

Wyobraźcie sobie, że w piękny, letni dzień idziecie przez duży ogród. Kwiaty, które kwitną przy furtce pokryte są jeszcze kroplami rosy. Powoli otwieracie małą furtkę i wchodzicie do ogrodu. Idziecie do tej jego części, która jest już cała w promieniach słońca. Wieje lekki wiatr. W miejscu z miękką, suchą trawą kładziecie się na ziemi. Leżycie na plecach i patrzycie w niebo, po którym przesuwają się małe, puszyste chmurki. Widzicie, że chmury mają różne kształty. Jedna z nich wygląda jak niedźwiedź. Kiedy na nią patrzycie, zmienia swój kształt i staje się krasnalem. Chwilę później wygląda jak zając. Leżcie spokojnie na trawie i obserwujcie chmury; zwracajcie uwagę na to, jakie obrazy wam pokazują (1-2 minuty).

Nadszedł czas, aby opuścić ogród. Pożegnajcie się z chmurami i podziękujcie ogrodowi za to, że możecie przyjść do niego zawsze, kiedy tego potrzebujecie. Wróćcie tą samą ścieżką i zamknijcie za sobą furtkę.

Poprzeciągajcie się przez chwilę i otwórzcie oczy. Bądźcie znowu tutaj – orzeźwieni i pełni energii.

Ćwiczenie relaksacyjne - Tekst do relaksacji nr 2.

Jest piękny dzień. Niebo jest prawie bezchmurne, a świecące słońce przyjemnie cię ogrzewa. Patrzysz do góry i widzisz małego, kolorowego ptaka. Wiesz, że jest to sikorka, która cicho i samotnie fruwa po niebie. Chciałbyś chętnie unieść się wraz z nią i w myślach wyruszasz w podróż. Rozkładasz swoje ramiona, stajesz na wietrze i machasz rękami w górę i w dół. Powoli ziemia usuwa ci się spod nóg i wznosisz się wysoko w niebo. Jesteś całkiem spokojny. Tu, wysoko jest pięknie. Czujesz wiatr wokół ciała. Robisz wdech i wydech, wdech i wydech. Oddychasz bardzo regularnie i samodzielnie.

Patrzysz na ziemię. Pod tobą jest łąka usiana kwiatami. Kwiaty wyglądają na bardzo małe i mała jest też ławka pod jabłonią. Na jabłoni możesz zauważyć domek dla ptaków. Widzisz strumień, który płynie przez łąkę. Woda unosi kawałek kory, który wraz z prądem kołysze się w górę i na dół. Mały kot obserwuje uważnie przepływającą korę. Widzisz to wszystko dokładnie. Spokojnie wykonujesz kręgi na niebie. Robisz wdechy i wydechy, wdechy i wydechy, oddychasz bardzo regularnie i samodzielnie.

Szybujesz wysoko nad górami. Promieniują one spokojem i bezpieczeństwem. Wokół świergotają małe ptaki. Nie obawiasz się. Obserwujesz dokładnie krajobraz, bo może zechcesz go namalować. Potem wznosisz się wyżej, aż na szczyty gór. Odpoczywasz na jednym z wierzchołków i odczuwasz w sobie ciszę. Czujesz, jak z ciszy wzrasta w tobie nowa siła. Wiesz, że to dobrze. Krążysz jeszcze po niebie i odczuwasz w sobie siłę. Wiesz teraz, że musisz być w ciszy, jeśli potrzebujesz siły.

Zaczerpnąłeś więc znowu dość siły i powoli szybujesz z powrotem ku ziemi. Z pewnością wylądowałeś na twardym gruncie, stajesz na wietrze i rozkładasz ramiona. Idziesz powoli wzdłuż łąk i pól, aż znowu doszedłeś do swojego domu. Wchodzisz i otwierasz oczy. Kładziesz się powoli na boku. Zaciskasz pięści, przeciągasz się. Teraz jesteś znowu świeży i rześki.

Jak czułeś/ - aś się podczas relaksacji? Opisz proszę, możesz zapisać swoje spostrzeżenia na kartce.